Uwaga: Tabu! Z cyklu zawody świata: doula

Czasem zdarza się zamówienie, które potrzebuje czasu, żeby się "urodzić". Były korale na 1 września dla nauczycielki. Tym razem coś dla zaprzyjaźnionej douli, a przy okazji świeżo upieczonej położnej. Jakby kto pytał, doula jest taką kobietą, która w porodzie i jego okolicach troszczy się o matkę. Nie o dziecko, nie o proces, a właśnie o samą rodzącą. Piękna profesja.

Przy wisiorku na pograniczu tabu, największym wyzwaniem było to, by piękna sprawy, nie przysłoniła wulgarność. Ten projekt potrzebował miesięcy, by ujrzeć światło dzienne ;-)

I jeszcze garść technikaliów na koniec: premo + perełka - jeden lity kawałek skinner blend, w którym rzeźbiłam. Środek matowy, część zewnętrzna polerowana.

Stan zagrożenia

Są momenty kiedy włos jeży mi się na głowie, zapowiadając kłopoty na horyzoncie. Niezawodną zapowiedzią kłopotów jest moja mama myszkująca w mojej biżuterii. Z góry muszę wtedy założyć, że coś co lubię, wyemigruje 250 km od mojej szafy.

Cóż było robić... Na szybko trzeba było ulepić coś, co odwróci uwagę. Na szybko, więc w ruch poszły zapasy półproduktów z ostatnich miesięcy. Części kolorowe to resztki ze spadów z warsztatu z Melanie Muir. Robiłyśmy je na 4 ręce z Edytą Nocarovą, a potem wymieniłyśmy się arkuszami. Dzięki Eduska! Jakby nie patrzeć jesteś współautorką ;-) Technika: głównie za Melanie, choć w kilku momentach doszłam do wniosku, że moje sposoby na te same tematy pasują mi bardziej i działałam po swojemu.

Zrobiłam, poskładałam, spojrzałam i... było strasznie mdło. A czasu brak. No i pomyślałam o pewnej dobrej duszy na horyzoncie i natchnęło mnie do dziurkowania (podziękowania przekazane osobiście ;-) ). Chyba z całkiem przyzwoitym efektem.